XIV Konferencja PTR zorganizowana wspólnie z Wydziałem Nauk Społecznych SGGW odbyła się w dniach 5-6 listopada 2015 r. w Warszawie. PROGRAM KONFERENCJI KSIĄŻKA ABSTRAKTÓW SPRAWOZDANIE Z KONFERENCJI W RES RHETORICA Współcześnie jednym z kluczowych elementów debaty publicznej są medialne wizerunki jej uczestników. Ponieważ media masowe są dziś główną przestrzenią, w której toczy się debata, stąd cenna
Retoryka wizerunku medialnego
Retoryka wizerunku medialnego
- Rozpoczęcie09:00 AM - lis 05 2015
- Zakończenie04:00 PM - lis 06 2015
XIV Konferencja PTR zorganizowana wspólnie z Wydziałem Nauk Społecznych SGGW odbyła się w dniach 5-6 listopada 2015 r. w Warszawie.
SPRAWOZDANIE Z KONFERENCJI W RES RHETORICA
Współcześnie jednym z kluczowych elementów debaty publicznej są medialne wizerunki jej uczestników. Ponieważ media masowe są dziś główną przestrzenią, w której toczy się debata, stąd cenna stała się umiejętność posługiwania się językiem mediów (w wymiarze technologicznym, werbalnym i wizualnym) oraz tworzenia przekonującego wizerunku swojej osoby, firmy, partii czy idei.
Wizerunek medialny to zespół cech i zachowań, które budują obraz danej osoby, instytucji czy sprawy w umysłach odbiorców mediów. Zagadnienie to rozpatrywane jest najczęściej przez pryzmat marketingu czy komunikowania politycznego. Perswazyjność wizerunków medialnych czyni z nich jednak także przedmiot analizy retorycznej.
Dlatego w czasie konferencji podjęte zostały następujące zagadnienia:
– retoryczne narzędzia budowania wizerunku medialnego – rozważania teoretyczne i analiza wybranych przykładów
– rola logos, ethos i pathos w wizerunku medialnym
– zróożnicowanie retoryczne wizerunków medialnych – w zależności od podmiotu (np. politycy, celebryci, naukowcy, przedsiębiorcy) i medium (telewizja, Internet)
– retoryczne strategie budowania i niszczenia wizerunku medialnego
– rola wizerunków medialnych w debacie publicznej
– zastosowanie koncepcji retorycznych w analizie wizerunków medialnych (np. podejście neoarystotelesowskie, koncepcja utożsamienia czy pentada dramaturgiczna Burke’a, narracyjność Fishera)
– wykorzystanie figur retorycznych w wizerunkach medialnych (np. metafory, porównania, ironia)