Od kilkunastu lat w badaniach humanistycznych i społecznych obserwujemy rosnące zainteresowanie znaczeniem i wymową przedmiotów, a reistyczny ogląd świata staje się coraz bardziej atrakcyjny badawczo. Mieści się on w nurcie retoryki kultury (szczególnym zainteresowaniem cieszą się tu analizy dotyczące neokolonializmu, dekolonializmu, retoryki rdzennych mieszkańców), wpisuje się w dyskusje o posthumanizmie. Pozwala badać i odkrywać nieznane lub niedostrzegane dotąd relacje między materiałami, ciałami, przedmiotami i językiem, które służą perswazji.

Czy jednak rzeczy w istocie „mówią”? Czy przedmiotom materialnym możemy przypisać ich własną retorykę? Pytania te dotyczą oczywiście granic retoryczności oraz kierunków, w jakich rozwijają się współczesne badania retoryczne. Do takiej refleksji staraliśmy się skłonić potencjalnych Autorów, zapraszając do publikacji w naszym najnowszym numerze tematycznym: „Retoryka rzeczy”/”Rhetoric of things”. Z radością dzielimy się efektami tej interdyscyplinarnej refleksji badawczej.

Tom 9 Nr 1 (2022): Retoryka rzeczy/ Rhetoric of things