Odniesienie do pojęcia etosu przedstawianego (fr. éthos représenté, Druetta i Paissa 2020) pozwala zauważyć, że za wizerunek publiczny odpowiada nie tylko sam nadawca (między innymi poprzez zdolności oratorskie oraz trafność formułowanych argumentów), ale tak że osoby trzecie, które mogą wpłynąć na postrzeganie społeczne obiektu denotowanego – piszą autorki artykułu, Jolanta Dyoniziak i Joanna Koswenda.
Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest analiza destrukcji wizerunku osoby w dyskursie na przykładzie użycia argumentu ad hominem w komentarzach internautów dotyczących nagrody Nobla 2018 przyznanej w dziedzinie literatury polskiej pisarce i intelektualistce Oldze Tokarczuk. Wybrane do analizy komentarze zostały opublikowane na stronach polskich portali informacyjnych: „Dorzeczy”, „Gość Niedzielny”, „Wprost”, „Niezależna”, „Fronda”, „wPolityce” i „Salon24”. Badanie przeprowadzono w okresie od października 2019 do stycznia 2020 na 104 komentarzach, które stanowią materiał badawczy. Został on poddany analizie argumentacyjnej zaproponowanej przez szkoły francuską, szczegółowo wykorzystano opracowania dotyczące pojęcia etosu i argumentu ad hominem (Amossy, Charaudeau, Druetta i Paissa, Maingueneau). Badanie wykazało, iż argument ad hominem może odegrać istotną rolę w dekonstrukcji wizerunku publicznego. W komentarzach dotyczących Olgi Tokarczuk dominujący okazał się argument ad hominem personalny, który przybiera formę ataku osobowego (argument ad personam), oraz argument ad hominem okolicznościowy w różnych formach.
Artykuł pochodzi z „Res Rhetorica”, Vol 9, No 2 (2022), pt. Retoryka wizerunku publicznego/Rhetoric of the public image.
Redaktorki numeru: Anna Bendrat, Elżbieta Pawlak-Hejno
Zobacz cały numer: https://resrhetorica.com
(fot. Pixabay/jarmoluk)