[Res Rhetorica] „The rhetorics of food as an everyday strategy of resistance in slave narratives”

Jedzenie nigdy nie jest jedynie jedzeniem; jest również narzędziem władzy w sensie Foucaultowskim. Jedzenie jawi się bowiem jako retoryczny sposób wyrażania dominacji i manifestowania nieposłuszeństwa. Przedstawione w narracjach niewolników jedzenie to przejaw materialnej i symbolicznej walki, instrument przemocy i sposób wyrażenia oporu. W niniejszym opracowaniu przyjrzę się, w jaki sposób zniewoleni Afroamerykanie wykorzystywali przygotowywanie i konsumpcję żywności, a także dyskurs o jedzeniu, jako retoryczne środki oporu. W tym celu stworzone przez Michela Foucaulta podstawy teoretyczne dla rozważań o władzy i oporze zestawione zostały z retorycznymi studiami Kennetha Burke’a, koncepcją oporu retorycznego Gillian Symon, a także z teoriami codziennego sprzeciwu „słabych” autorstwa Jamesa Scotta i Elizabeth Janeway. Wykorzystując to zaplecze teoretyczne, skupiłam się na analizie roli jedzenia w relacjach niewolników, rozumianego jako retoryczny środek definiowania i kwestionowania tożsamości, ustanawiania i naruszania granic oraz kwestionowania status quo zastanego na plantacjach w południowych stanach USA.