[Res Rhetorica] Retoryka ekologii w kulturze wizualnej (call for papers)

Przedmiotem naszego zainteresowania jest zrozumienie, jak „eko” obrazy działają na widzów: co dany obraz lub film i jego estetyka robi z publicznością, jak nas ukierunkowuje, dezorientuje lub zmienia nasz punkt widzenia, jak wpływa na nasze emocje? W jaki sposób odzwierciedla lub kwestionuje nasz złożony związek z „the more-than-human, other-than-human, inhuman, and human-as-humus” (Haraway 2017)? W jaki sposób obraz wzbudza zaniepokojenie? Jakimi rodzajami identyfikacji i reprezentacji wizualnej się posługuje? Jeśli, jak argumentował Arystoteles, przekonują nas dowody (logos), autorytet mówcy (etos) i emocjonalny apel (patos) – retoryczna zasada movere – to pytanie brzmi, w jaki sposób obrazy i filmy mogą poruszyć widzów, czyli jak mogą zabrać nas w wyobrażone i emocjonalne podróże, które zmieniają nasze rozumienie życia i śmierci „na zniszczonej planecie” (Tsing i in. 2017).

Zapraszamy do nadsyłania artykułów z zakresu filmoznawstwa, literaturoznawstwa, kulturoznawstwa, filozofii, edukacji, antropologii i innych dyscyplin humanistycznych zajmujących się problematyką ekologiczną. Artykuły – w języku polskim lub angielskim – mogą dotyczyć m.in. następujących wątków:

• ekologia afektywna (Weik von Mossner 2010; 2017): odwołania do emocji i siła perswazji obrazów i filmów ekologicznych,
• “Eko” obrazy i różne sposoby oglądania: identyfikacja z “more-than-human, other-than-human, inhuman” (podejście semiotyczne, fenomenologiczne, materialistyczne, poznawcze i teoria afektu),
• ekologia i terministic screen, w jaki sposób obrazy wykorzystują ramowanie, by kształtować percepcję i emocje widza,
• słowno-wizualne strategie ekologicznych przekazów i główne tropy retoryczne: metafora, metonimia, alegoria, synekdocha,
• rola obrazów w promowaniu/zakłócaniu “ekomowy” (Killingsworth and Palmer 1992),
• sposoby widzenia, sposoby odczuwania: od perspektywy antropocentrycznej do skoncentrowanej na Ziemi,
• retoryka ekokina, perswazyjne strategie, które zmieniają naszą percepcję i podważają binarne opozycje tworzące podstawy dyskursu o antropocenie, takie jak: ludzkie/nie-ludzkie czy natura/kultura (Willoquet-Maricondi, 2010),
• ekokino i wykorzystanie gatunków kultury popularnej: science fiction, western, film drogi, horror, filmy o klimacie i katastroficzne,
• ekokino i postrzeganie ryzyka: jak różne tropy i narracje kształtują nasz sposób postrzegania ryzyka.

redaktorki numeru:

Anna Bendrat, Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie (anna.bendrat@gmail.com)

Katarzyna Paszkiewicz, University of the Balearic Islands (katarzyna.paszkiewicz@uib.es)

Daty:
• termin nadesłania tekstu: 31 grudnia 2020 roku
• planowany termin publikacji: czerwiec 2021 roku.

Więcej informacji: tutaj.